زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در روز بیست و سوم ذی­القعده افضل از سایر ایام است تا جایی که این روز که بنا بر قولی روز شهادت حضرت است، به "روز زیارتی مخصوص امام رضا (ع)" معروف شده است و به گفته سیدبن طاووس زیارت آن حضرت در این روز از دور و نزدیک مستحب است(انه یستحب ان یزار مولانا الرضا علیه السلام یوم ثالث وعشیرین من ذی القعده، من قرب او بعید...). هم چنین روز بیست و پنجم این ماه که روز دحوالأرض است، باز از افضل اعمالش زیارت حضرت رضا(ع) است.

آن چه بر فضیلت زیارت حضرت در این ایام می­افزاید، کیفیت زیارت آن بزرگوار است. در اذن دخول مشاهد مشّرفه معصومین علیهم­السلام، خطاب به خدای­تعالی عرض می­کنیم: 

 "و فتحتَ بابَ فهمی بلذیذ مناجاتهم"(و باب فهم و درک مرا با لذت مناجات با آن­ها گشودی).

اگر زائر زیارتش توأم با لذت نجوای با مزور شد، خدای­تعالی دری به روی فهم و ادراک او باز می­کند تا حقایق را بهتر درک کند. واضح است که این لذت مناجات، بدون معرفت و شناخت امام علیه­السلام حاصل نمی­شود؛ زیرا انسان از هم­صحبتی و مناجات با کسی لذت می­برد که او را بشناسد.

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی الامامِ التّقی النّقی  و حُجّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ . 

پی نوشت: حسن بن علی بن فضال» از امام علی بن موسی الرضا- علیهما السلام - نقل کرده است که آن حضرت فرمود: در خراسان سرزمینی است که در آینده محل رفت و آمد ملائکه می شود، همیشه گروهی از آسمان فرود آمده، تا روز قیامت گروهی به آسمان صعود می کنند.
گفته شد: ای پسر رسول خدا - صلی الله علیه وآله - آن کدام بقعه است؟ فرمود: «هِيَ بِأَرْضِ طُوسَ- وَ هِيَ وَ اللَّهِ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ- مَنْ زَارَنِي فِي تِلْكَ الْبُقْعَةِ كَانَ كَمَنْ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ - صلی الله علیه وآله وَ كَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ ثَوَابَ أَلْفِ حَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَلْفِ عُمْرَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ كُنْتُ أَنَا وَ آبَائِي شُفَعَاءَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛آن بقعه زمین طوس است. به خدا آن زمین باغی از باغهای بهشت است. کسی که مرا در این بقعه زیارت کند، گویا رسول خدا - صلی الله علیه وآله - را زیارت کرده است و خداوند ثواب هزار حج و عمرۀ قبول شده برای او می نویسد و من و پدرانم روز قیامت او را شفاعت می کنیم.» (وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 14، ص 567)