مهربانی فوق العاده

امام معصوم علیه‌السلام از لحظه به دنیا آمدن تا لحظه از دنیا رفتنش از هر جهت و در تمام شئون، الگو و راهنمای ماست. امام نه فقط  گفتار و رفتار بلکه سکوتش حتی از دنیا رفتن و شهادت او نیز باید امامت و راهنمایی داشته باشد. مثلاً اگر یکی از ائـمه علیهم‌السلام به طور عادی مثلاً با بیماری یا کسالتی از دنیا می‌رفتند، این مرگ جنبه رهبری نداشت، بنابراین ائمه علیهم‌السلام همه امورشان از روی حساب و برنامه بوده و جنبه پیشوایی و رهبری دارد.

اگر به این معنا توجه داشته باشیم و در شهادت هر یک از ائمه علیهم‌السلام و از جمله شهادت مظلومانه امام جواد علیه الصلوة و السلام دقت کنیم، این هدایت را مشاهده می‌کنیم و این ندا را درمی‌یابیم که به ما می‌گوید: " شما آن قدر باید برای دینتان، برای راه و روش و برای حرکتتان در مسیر صحیح، ارزش قائل باشید و آن چـنـان بـایـد جدیّت و استـقـامت در آن داشته باشید که اگر جانتان را هم گرفتند، بدهید ولی از راه و روش خود دست نکشید."

خدای تعالی آن قدر وسایل رحمت و مهربانی‌اش را در اختیار ما گذاشته که نهایت ندارد. اگر از این جهت و با این نگاه به شهادت ائمه علیهم‌السلام نگاه کنیم، می‌بینیم خدا یک مهربانی فوق العاده‌ای در این قضایا به خلقش داشته که اجازه داده این گونه، حجت او مظلومانه به شهادت برسد. چرا باید وضعیت به این جا برسد و شرایط به گونه‌ای غیر عادی و اضطراری شود که چاره‌ای جز شهادت امام جواد علیه‌السلام نباشد؟

برای این که خدا نسبت به ما رحیم است و می‌خواهد به این وسیله رحمتش را برایمان تمام کند تا این دین، یعنی راه، روش و سبک صحیح زندگی برای ما باقی بماند تا نهایتاً سعادت ما تأمین شود ولو به قیمت قربانی شدن بهترین مخلوق او.

او چون محبت بی حدّ و مهربانی خاصی به ما دارد، می‌خواهد هر طور شده ما را در مسیر صحیح قرار دهد و سعادت ما را تأمین کند. بنابراین همه‌ی شهید شدن امام جواد برای این است که بگوید: ای بشر! ای عزیزمن! دوستت دارم، بیا پاک شو، خوب باش و به سعادت و خوشبختی برس! 

ادامه نوشته

کریمٌ مِن أولاد الکرام

 

emamjavad

یحیی  صنعانی می گوید: در مکه خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم،

دیدم حضرت موزی پوست می کند و در دهان ابوجعفر(امام جواد علیه السلام)

 می گذارد.عرض کردم : فدایت شوم! فرزند گرامی شما ایشان است؟فرمود:

  نعم یا یحیی! هذا المولود الذی لم یولد فی الاسلام مثله مولود أعظم برکة علی شیعتنا منه 

 این فرزندی است که هیچ فرزندی در اسلام با برکت تر از او برای شیعیان ما

متولد نشده است.