تا کی غفلت!؟

وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ عَنْ آيَاتِنَا لَغَافِلُونَ «یونس/92»

و بی‌تردید بسیاری مردم، از آیات و نشانه‌های ما غافل اند.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام: «أَمَا مِنْ دَائِکَ بُلُولٌ أَمْ لَیْسَ مِنْ نَوْمَتِکَ یَقَظَة»؛ آیا برای دردت درمانی و برای خوابت بیدارى و یقظه‌ای نیست؟ (نهج البلاغة، خطبه223)

غفلت یعنی بی­ خبری، بی­ اطلاعی، بی ­توجهی!

وقتی می­ بینم؛ اهل ذکر و توجه نیستم!

از حقایق و معنویّات بی­ اطلاعم!

لذّات معنوی را درک نمی ­کنم!

به سلامتی روحم به اندازه سلامتی بدنم اهمیت نمی دهم!

به خدا و آخرت بی­ توجهم!

از گذشته و آینده خودم خبر ندارم، حتی از خودم نیز بی­ خبرم!

و خلاصه مثل یک آدم بی­ هوش افتاده‌ام و حواس معنوی­ ام از کار افتاده!

"می­ فهمم که غافلم":

أُولَئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ(نحل/108)

غفلت خودش یک گناه بسیار بزرگ اخلاقی است. چه گناهی بزرگ تر و بدتر از بی ­توجهی و بی­ اعتنایی به محبوب!؟ شخصی که در مقابل محبوب و معشوقش ایستاده ولی به او بی­ اعتنا است، بی ­توجه است و حواسش به او نیست، در واقع بدترین گناه را مرتکب شده است.

در شبانه روز هر چه هم بخواهیم متوجه باشیم و خودمان را بیدار نگه­ داریم، باز شاید بیشترش را در خواب و در غفلت بگذرانیم. علتش هم این است که حواس ما بیشتر متوجه مادیات است. یعنی آن چه می‌بینیم مادی است. آن چه می شنویم مادی است. آن چه می‌بوییم و استشمام می‌کنیم، می­چشیم و هر چه لمس می‌کنیم همه‌ی این ها مادی‌اند. حواس پنجگانه ما که مهم‌ترین راه ادراک ما شده، فقط با مادیات طرف است و فقط آن‌ها را درک می‌کند، لذا ما را هم فقط به طرف مادیات جذب می‌کند. نتیجه اش این می‌شود که غفلت از معنویات و بالاخص غفلت از خدای‌تعالی برای ما پیش می‌آید. غفلت از او که غیب الغیوب است و نه تنها با حواس پنجگانه بلکه با فکر و عقل هم نمی‌شود درکش کرد:

يَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ: « از زندگى دنيا ظاهرى را مى‏شناسند و حال آنكه از آخرت غافلند» (روم/7)