تاریخ نویسان و مقتل‌نگاران در مورد تعداد و نام فرزندان امام حسین علیه‌السلام، اختلاف زیادی دارند و برای آن حضرت از 6 تا 10 و حتی بیشتر از 10 فرزند ذکر کرده‌اند. در کتب متقدمین نامی از حضرت رقیه به عنوان دختر امام حسین علیه‌السلام  نیامده مثلا شیخ مفید در ارشاد(جلد2 صفحه135) به ذكر دو دختر به نام‌هاي فاطمه و سكينه بسنده كرده است. برخی هم مثل ابن طلحه، در کتاب مطالب السَّؤول  و ابن شهر آشوب در مناقب(جلد3 صفحه231) دختری به نام زینب هم اضافه کرده‌اند. شاید اولین منبعی که در آن نام رقیه بنت الحسین علیه‌السلام آمده، کتاب لباب الانساب نوشته ابوالحسن بیهقی معروف به ابن فُندُق(متوفای 565 هجری) است. ابن فُندُق در لباب الأنساب اول (ص۳۵۰) نام ده فرزند برای حضرت سیدالشهداء را آورده است که نام رقیه در بین آن‌ها نیست (علی اکبر ، علی اصغر، عبد اللّه ، جعفر، ابراهیم ، محمّد، فاطمه، سَکینه ، زینب و اُمّ کلثوم ) ولی در ادامه(ص355) می‌گوید : از فرزندانش(فرزندان امام حسین علیه‌السلام) جز زین العابدین علیه السلام و فاطمه و سَکینه و رُقَیه، باقی نماندند . ولي اولین کتاب موجودی که قضیه شهادت دختر خردسالی از امام حسین را در شام مطرح کرده است. کامل بهایی نوشته عمادالدین طبری(۷۰۰ق) است. در عین حال او نام دختر را ذکر نکرده است فقط سن او را چهار سال و وفات او را چند روز پس از دیدن سر پدر در خانه یزید گزارش کرده است.

غیر از منابع در منابع متأخر ذیل هم ذکر نام یا سرگذشت این بانو آمده است:

ملا حسین واعظ کاشفی سبزواری(متوفی ۹۱۰ق) محل حادثه را کوشْک (کاخ) یزید و زمان آن را روز دیدن سر بریده ذکر کرده است.[ روضة الشهدا، ص۴۸۴.]

فخرالدین طریحی(م ۱۰۸۵ ق)؛ نخستین کسی است که کودک را سه ساله و سخنانی از او خطاب به پدر گزارش کرده است. [المنتخب فی جمع المراثی والخطب، 136]

محمدحسین ارجستانی در اواخر قرن سیزدهم، نام کودک را زُبیده، سن او سه سال، محلّ حادثه را خرابه شام گزارش کرده است. او در صفحه پیشین به حضور دختری از امام حسین به نام رقیه در شام یاد کرده است. [انوارالمجالس، ص۱۶۰ و 161]

شیخ محمدجواد یزدی در اوایل قرن چهاردهم محل حادثه را خرابه شام دانسته است و گفته نام او زُبَیده یا رُقَیه یا زینب یا سَکینه و یا فاطمه بوده است.[ شعشعة الحسینی، ج۲، ص۱۷۱-۱۷۳.]

سید محمدعلی شاه عبدالعظیمی(م ۱۳۳۴ق)، برای نخستین بار، نام کودک را رقیه و سنّ او را سه سال آورده است.[ الإیقاد، ص۱۷۹]

شاهد دیگر خطابی است از امام حسین علیه السلام در کربلا دختران و بانوان حرم که به عبارت مختلف در مصادر شیعی آمده که یکی در بعضی از آن‌ها نام «رقیه» هم آمده است.

1)- "یا اختاه یا ام کلثوم، و انت یا زینب و انت یا رقیه و انت یا فاطمه و انت یا رباب، ...”.[ اللهوف، سید بن طاووس ص 140 و 141]

2)- "ثم نادی: یا ام کلثوم و یا سکینه و یا رقیه و یا عاتکه و یا زینب یا اهل بیتی علیکن منی السلام”.[ مقتل ابن مخنف، ص 131]

البته از نیمه دوم دوم قرن چهاردهم به بعد آثار زیادی نوشته شده که به موضوعاتی همچون زندگی، اسارت، اشعار و مراثی در باره حضرت رقیه سلام الله علیها پرداخته‌اند که فقط به زبان فارسی حدود صد کتاب نوشته شده است.

خلاصه به فرمایش استاد ما حضرت آیت الله مددی حفظه الله: «عدم ذکر بعضی مطالب در مصادر، و یا اختلاف مصادر، در این گونه مسائل، امری کاملاً طبیعی است. در مورد حضرت سیدالشهداء ـ ارواحنا فداه ـ راجع به پسران ایشان اختلاف وجود دارد، چه رسد به دختران که عادتاً مستور و در حجاب بوده اند. آنچه گفته شده در مورد حضرت رقیه کاملاً مشهور و معروف است و با در نظر گرفتن مجموعه شواهد، می توان آن را قبول نمود.»