یا أیّها الذین آمنوا إتّقوا اللهَ و کونوا مع الصادقین(توبه/۱۱۹)

امام رضا علیه السلام: الصّادقون همُ الأئمة(ع)...۱

چه طور می‌شود با امام زمان روحی‌فداه بود؟

مگر می‌شود با ایشان همراه شد؟

معیّت و مصاحبت بین دو نفر وقتی محقق می‌شود که روحیّاتشان یکی باشد و قلوب آن ها به هم نزدیک شود نه این که از نظر بدنی و ظاهری کنار هم باشند.

خیلی‌ها بودند در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله که هر روز آن حضرت را می‌دیدند و از نظر ظاهری در کنار ایشان بودند ولی روحاً و قلباً فاصله زیادی با ایشان داشتند و در واقع همراهی و معیّتی بین آن ها و آن وجود مقدس نبود.

پس آن چه مهم است و مراد خدای‌تعالی در این آیه شریفه است که به آن امر فرموده، معیّت و همراهی روحی و باطنی است، نه بدنی و مکانی، یعنی همه مؤمنین مکلفند و بر آن ها واجب است که قلباً و روحاً با امام خود باشند و با ایشان همراه شوند ولو بدن ظاهری آن حضرت را نبینند یا از نظر مکانی فاصله زیادی بین آنها باشد.

اما آن چه مانع معیّت و همراهی ما با امام زمان(عج) شده دو چیز است: عدم سنخیّت روحی و کم محبتی.

یعنی اگر ما بخواهیم به این آیه شریفه عمل کنیم و با امام خود باشیم که باید هم باشیم و أوجب واجبات، همین معیّت و همراهی و ارتباط با آن حضرت است، باید بدانیم که این امر مهم، دو شرط دارد:

۱- سنخیت روحی با آن حضرت پیدا کردن،

۲- محبت شدید به ایشان داشتن.

هر کدام خود بحث مفصلی دارد ولی اول میرویم سراغ دومی چون شیرین‌تر و دوست‌داشتنی‌تر است:

رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرمایند: المرءُ معَ مَن أحَبَّ۲: انسان با کسی است که دوستش دارد.

اگر شما کسی را دوست داشته باشید و به او محبت شدیدی داشته باشید، همیشه با او هستید، به فکرش هستید، یاد او همیشه در قلب و ذهن شما حاضر است و هیچ وقت از او غافل نمی شوید ولو ظاهراً در کنارش نباشید و فاصله مکانی زیادی بین شما و او باشد ولی دل و جانتان همیشه همراه اوست.

شاید بعضی این جور عشق و محبتی را تجربه کرده باشند ولی اگر تجربه هم نکرده باشیم، کاملاً ملموس و آشناست که چه طور حبّ شدید موجب همراهی قلبی محبّ با محبوب می‌‌شود.

ولی این محبت، حقیقتش چیست؟

منشأش کجاست؟

چه طور می‌شود نسبت به کسی یا چیزی محبت پیدا کرد و چه طور می‌شود شدیدش کرد؟...


۱-تفسیر نورالثقلین؛جلد۲صفحه۲۸۰

۲-منتخب میزان الحکمة صفحه۱۲۸.