عین الحیاة

 إنَّ الله اشتری منَ المؤمنینَ أنفُسَهم وأموالَهم بأنّ لهم الجنةَ...

خدا از اهل ایمان جان و مالشان را به بهای بهشت می­خرد...(توبه/111)

کسی که می خواهد با خدا صمیمیتی و ارتباطی داشته باشد، هیچ وقت نمی­گوید من یک چیزی میدهم، تو هم عوضش را بده! من یه کاری انجام میدهم، تو هم اجر و مزدش را بده! بلکه می­گوید: ای خدا! من هر چه دارم مال توست، یک جان دارم، آن را هم در راه تو می­دهم در مقابلش هم چیزی نمی­خواهم الا انس با تو را.

-بهشت چطور؟

-هرجا تو با من باشی، من خوشم، دنیا باشد، بهشت باشد...یا نعیمی و جنتی ویا دنیایی و آخرتی...

  می فرماید: فَهبنی یا الهی و سیدی و مولای و ربّی، صَبَرتُ علی عذابک فکیف أصبر علی فراقک!؟: [من تو را دوست دارم و هر چه تو خواستی من هم میخواهم] حتی اگه جهنم را هم برای من خواستی من هم میخواهم ولی آن جا می­سوزم و در عذابم چون رحمت تو آن جا نیست، از آتش فراق توست که می­سوزم و می­ترسم نه از آتش جهنم و عذاب تو!

این چند روز دنیا را هر جوری بخواهیم می­شود زندگی کرد، می­شود روی حساب و کتاب کار کرد و زندگی کرد، خدا هم جزای خیرش را به ما می­دهد خیلی هم اضافه می­دهد! 50 یا 60 سال عبادت چقدر می­ارزد؟ مزدش چه قدر است؟ یک بهشت با یک زندگی خوش و راحت ابدی! و ما تجزونَ الا ما کنتم تعملون إلا عباد الله المخلَصین(صافات/39و40) به همه خوشی­ها و راحتی­ها می­رسیم الا به مقام  رضا ، تسلیم ، انس و انسانیت واقعی! این­ها را فقط مخلَصین و اهل محبت می­فهمند که چیست! فقط آن ها می فهمند راضی بودن از خدا و تسلیم او بودن یعنی چه! و مأنوس بودن با او چه طعمی دارد!

پس ارزش دارد انسان سال­ها زحمت بکشد تا شیرینی انس با پروردگار را بچشد و سنخیّت با اهل بیت علیهم السلام را پیدا کند و این به دست نمی­آید مگر این که از راه محبت وارد بشود...