" إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ... : (توبه آیه36)"

« همانا تعداد ماه‏ها نزد خداوند در كتاب الهى، از آن روز كه آسمانها و زمين را آفريده، دوازده ماه است...»

این آیه شریفه به تعداد ماه‌های سال قمری و ارزش و اعتبار آن‌ها در نزد خدای‌تعالی اشاره دارد. علاوه بر این آیه شریفه، دلیل دیگر بر ارزش ماه‌های هلالی این است که همه احکام و دستورات دین، واجب و مستحب، همه بر اساس این ماه‌های قمری تنظیم و بنا شده است.

اما در بین این دوازده ماه، با ارزش‌ترین آن‌ها "ماه مبارک رمضان" است و تنها ماهی است که نامش در قرآن آمده است.( شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ ....بقره/185)

«رمضان» در لغت از « الرَّمَضُ و الرَّمْضاءُ » به معناى شدت حرارت گرفته شده و به معناى سوزانيدن است چون در اين ماه گناهان انسان سوزانده یا بخشيده می‌شود، به اين ماه، رمضان گفته‌اند.

پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى‌فرمايد: «انما سمّى الرمضان لانه يرمض الذنوب: ماه رمضان به اين نام خوانده شده است، زيرا گناهان را مى‌سوزاند.».  [بحارالانوار، علامه مجلسى، ج 55، ص 341، مؤسسه الوفاء، بيروت.]

در روایاتی هم آمده که «رمضان» نام خداست:

«عنْ أَبِی جَعْفَر علیه السلام لَا تَقُولُوا هَذَا رَمَضَانُ وَ لَا ذَهَبَ رَمَضَانُ وَ لَا جَاءَ رَمَضَانُ فَإِنَّ رَمَضَانَ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَا یجِی ءُ وَ لَا یذْهَبُ وَ إِنَّمَا یجِی ءُ وَ یذْهَبُ الزَّائِلُ وَ لَکنْ قُولُوا شَهْرُ رَمَضَان؛
امام باقر علیه السلام می فرماید: نگویید رمضان آمد و یا رمضان رفت. زیرا «رمضان» اسم خداست و خداوند همیشه هست. بلکه بگویید: ماه رمضان آمد و ماه رمضان رفت».
[کافی، ج4، ص70.]

همچنین پیامبر اکرم (صلى الله عليه وآله) در خطبه هفته آخر ماه شعبان برای نشان دادن عظمت و کرامت و شرافت این ماه، آن را «شهرالله» یعنی ماه خد نامید و فرمود:

«أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکَةِ وَالرَّحْمَةِ وَالْمَغْفِرَةِ»؛

ای مردم،‌ ماه خدا توأم با برکت و رحمت و مغفرت به سوی شما آمد.